Ken je ook dat heerlijke gevoel van het afvinken van je to-do lijstje en je taken? Heerlijk die gelukshormonen door je lijf en tegelijkertijd kan het misschien ook wel een valkuil zijn.
Wanneer je merkt dat je steeds meer en vaker doelen gaat stellen is het misschien ook wel eens interessant om te kijken wat er gebeurd als je dit voor een paar dagen niet (of bewust minder) doet. Wat gebeurd er met je lijf en je geest als je dit eens anders aanpakt dan je gewend bent? Ontstaat er ruimte om naar jezelf te kijken of juist niet? En hoe is het om deze ruimte te ervaren? Zijn dit fijne of juiste minder fijne ervaringen (fysiek, emotioneel en mentaal)?
Doelen stellen, waar ligt de grens?
Het is best handig en nuttig om doelen te stellen wanneer we dingen gedaan willen krijgen. Een voorbeeld is het afwerken van de belangrijkste dingen op een takenlijstje. Dit geeft je rust. Een ander voorbeeld is het doel om 2 keer in de week te gaan sporten om je fit en gezond te voelen.
Maar soms kan het stellen van doelen ook gebruikt worden als middel om niet te hoeven stilstaan in je lijf (meestal onbewust) . We leren immers tijdens ons opgroeien (van kinds af aan) steeds meer het denken te gebruiken en in te zetten in onze talige wereld. Bij mij begon dit proces pas achteraf duidelijk te worden, nadat ik werd letterlijk werd stilgezet. Ik zat thuis, inprincipe zonder planning want ik hoefde even niks, maar ik voelde me onrustig en tegelijkertijd was ik doodmoe. Het voelde als een 'error' in mijn hoofd; geen planning? geen moeten? Wat moet ik nu dan doen? Nou eigenlijk even helemaal niks! Maar hoe doe je dat nou, niks doen.. want bij stilstaan komen er allerlei gedachten en ongemakken naar boven en wil je graag weer van betekenis kunnen zijn. Herkenbaar?
In de periode voordat ik werd stilgezet kon ik best tevreden zijn over mezelf. Wel piepten er af en toe gedachten door me heen als; "Doe ik wel genoeg?", "Ik had beter mijn best moeten doen", "Ik voel me niet altijd even relaxed, maar stel je niet aan dat heeft iedereen wel eens" of "Kom op, schouders er onder en gaan". Ik had dagelijks een super strakke planning en er was weinig tot geen ruimte voor spontane dingen, ook niet in het weekend. Ik deed wel aan 'geplande' spontaniteit in het weekend. Hoe werkte dat? Ik blokte bijvoorbeeld tussen 15-17 uur vrije tijd en als iemand 's ochtends belde om op bezoek te komen kon dat tussen deze tijden, maar wanneer dat niet gebeurde had ik meestal een back-up plan om 'nuttig' te zijn. Het kon voor mij niet gek genoeg op alle levensgebieden. Ik wilde het liefste alles doen en overal bij zijn. Als er soms "onzekere" gedachten doorheen piepten kon ik deze minder belangrijk voor mezelf maken met alle to-do lijstjes en moetjes.
Misschien snap je hem al, als je op deze manier doelen gaat stellen ben je het waarschijnlijk niet gewend om naar je lichaam te luisteren. Door doelen te stellen ben je vooral mentaal bezig. Het hoofd is aan het werk en op deze manieren hoef je niet luisteren naar wat je lichaam te vertellen heeft en daarmee drijf je af van jezelf. Je lichaam voelt namelijk heel goed wat het nodig heeft alleen je denken kan dit niet altijd waarderen. Wanneer je lichaam aangeeft dat het een tandje minder mag en je hiervoor iets moet loslaten kan dit ongemak geven in je lijf. Dit ongemak leer je waarderen wanneer je merkt dat het je dichter bij jezelf brengt en je iets over jezelf te vertellen heeft is mijn ervaring.
"Pas toen ik lichamelijk verplicht werd om uit mijn vaste routines te stappen merkte ik hoe ik mijn patroon van 'doelen stellen' en 'nuttig zijn' verankerd had."
Luisteren naar je lichaam
Maar hoe merk je nou dat je doelen stelt en eigenlijk niet naar je lichaam luistert? Want soms heb je helemaal niet door dat je dit doet tot je lichaam en geest volledig een halt oproepen. Je bent gewend om op een bepaalde manier te handelen en dat kan vrij onbewust en automatisch gaan. Wanneer jij merkt dat je je onrustig en leeg voelt kun je middels een bewustwordingsoefening eens stil staan of het stellen van doelen je beperkt en afdrijft van jezelf.
Een bewustwordingsoefening om je op weg te helpen:
1. Heeft deze activiteit een doel en moet dit nuttig zijn? (Bijv: Wandelen is een activiteit en hier kun je concreet doel van maken door minimaal 8 km te moeten lopen. Het kunnen ook kleinere activiteiten zijn zoals een werkoverleg, waarvan je een intern doel kunt stellen dat je wel minimaal 2x iets zinnigs moeten vertellen of vragen.)
2. Bij een "ja" is de volgende vraag: Als ik dit doel niet nastreef voel ik me dan nog steeds goed over mezelf? (oftewel: Ben ik gewoon goed zoals ik ben, als mens?)
3. Bij een "ja" mag ook nog de checkvraag stellen: Moet ik deze activiteit dan een ander moment deze week doen om me goed te voelen over mezelf of het oke als ik dit niet doe?
4. Ohja, en misschien wel het belangrijkste: Wanneer je merkt dat je dit doet mag je lief voor jezelf blijven en vertellen tegen jezelf " het is oke, het mag..". Het gaat om de bewustwording ervan, zonder enig streven om er vanaf te willen. En wie weet onstaat er wel een kleine nieuwsgierigheid naar wat je lichaam je te vertellen heeft wanneer bepaalde doelen stelt of juist loslaat.
Reactie plaatsen
Reacties